Hi lieve lezers,
Daar ben ik weer. Ik was eigenlijk van plan om volgende week pas weer wat te schrijven maar ik moet toch even iets met jullie delen waar ik altijd tegenaan loop. Ik kan me namelijk soms zo vastbijten in iets terwijl ik het soms niet eens zelf wil.
Dit vind ik wel vergelijkbaar met het gedrag van een Pitbull, vandaar deze foto bij het bericht. Het zijn eigenlijk hele lieve honden met een heel zacht karakter maar als ze zich eenmaal ergens in vastbijten kunnen ze moeilijk loslaten en zijn ze heel intens. Ik heb zelf niet zoveel verstand van honden hoor, maar mijn zusje is Hondengedragsdeskundige in de stijl van Cesar Millan ( ik ben super trots op haar!) en af en toe deelt ze haar hondenkennis wel eens met me. Maar goed, ik dwaal af. Ik heb dus deze Pitbull mentaliteit in me, ook een van de eigenschappen van Asperger.
Neem bijvoorbeeld dit blog. Ik ben er gister voor het eerst mee begonnen en ik kan nu al niet meer stoppen. Gisteravond heb ik tot half 4 s’nachts (!) doorgewerkt om een mooi thema te zoeken ( ik wel 3 verschillende thema’s geprobeerd, Eighties, Twenty Fourteen en dit Intergalactic thema) en om foto’s te plaatsen die passen bij de berichten. De eerste post heb ik denk ik wel 10 keer aangepast. Dan weer stond alle tekst aan elkaar zonder alinea’s, moest ik een kleine letter veranderen in een hoofdletter, wilde ik de hele zin aanpassen of extra informatie toevoegen of weghalen. Ik wist dat ik naar bed moest en anders vandaag veel te moe zou zijn maar toch lukte het me niet om te stoppen. Ja, ik lag wel in bed, maar slapen ho maar. Ik heb het wel geprobeerd hoor, maar dan ga ik gewoon liggen malen en kan ik net zo goed weer verder gaan want dat maakt geen verschil. Ik zie ook echt elk detail, iets wat ook een kenmerk van Asperger is en als er iets niet klopt dan rust ik niet voordat ik het kloppend gemaakt heb ( ik bedoel niet het kloppen van het hart natuurlijk want ik ben geen arts dus dat kan ik sowieso niet fixen, maar ik bedoel ‘passend maken’ dat iets als puzzelstukjes in elkaar past)
Als ik eenmaal heel intensief met iets bezig ben en in de Pitbull- stand ofwel Hyperfocus zit dan lukt het me ook niet meer om prioriteiten te stellen. Ik ben een maand geleden verhuist en nog steeds staat er een grote berg aan onuitgezochte tassen en dozen zich op te stapelen in de keuken. Gister had ik dat echt willen doen, maar ja toen was ik veel te druk met een Gmail account aanmaken, een ASSPIRE Facebook pagina opzetten, kaartjes voor het Jason Mraz concert zoeken op Marktplaats en dit blog opzetten dus. Hierdoor kwam ik doordat ik zo ‘ in mijn hoofd zat’ een half uur te laat aan bij mijn ouders die zaten te wachten met het eten, en ik moest dus ‘ na-eten’ zoals mijn moeder het noemt, en die werd daar ( heel begrijpelijk) heeeel chagrijnig van.Zeker omdat het natuurlijk niet de eerste keer was dat zoiets gebeurde, en ze kent me al 31 jaar, kun je nagaan…
Die dozen staan er dus nog steeds…Daar wilde ik dus vanmorgen om 8 uur aan beginnen want ik moet om half 3 mijn neefje van school halen samen met mijn moeder. Ze moet me laten zien hoe dat moet, want dat soort dingen gaan op mijn 31e nog steeds niet van nature helaas ( ik heb me er maar bij neergelegd). Tja, en nu zit ik dus weer aan mijn blog en heb ik nog precies anderhalf uur om te douchen, aan te kleden, mijn fiets op te halen ( die nog steeds op het station staat) en dus die dozen uit te zoeken… Aargh dat gaat dus weeeer niet lukken.
Nou, ik heb het in ieder geval van me afgeschreven en dat lucht wel op moet ik zeggen. Dit blog had ik veel eerder moeten beginnen. Maar goed blijkbaar was het nog niet het moment en nu wel. Bedankt voor het lezen en tot volgende keer! Hopelijk niet morgen want dan moet ik echt eens die dozen uit gaan zoeken!
Liefs ASspie
Reacties zijn gesloten.