Heb jij een autisme diagnose of een vermoeden van autisme?
Ben je het zat om vooral gezien te worden als label?
Om vaststaande methodieken voorgeschoteld te krijgen waar jij je aan moet aanpassen?
Om in een benauwende structuur geduwd te worden omdat dit nu eenmaal zou werken bij autisme?
Om constant over je beperkingen en problemen te moeten praten?
En ben jij op zoek naar…
Een autismecoach die jou echt ziet?
Een coach die jou ziet als mens en niet de focus legt op aandoening of stoornis?
Een autismecoach die kijkt naar hoe jij in elkaar zit en wat voor jou specifiek zou kunnen werken?
Iemand waarmee je kunt praten op gelijkwaardig niveau en waarbij je je veilig voelt?
Iemand die net als jij zelf een diagnose autisme heeft en de problemen waar jij tegen aanloopt herkent?
Maar daarnaast ook concrete handvatten heeft voor jou hoe je met die lastige dingen om kan gaan?
Dan ben je bij mij, ervaringsdeskundige autismecoach, op de juiste plek!
De ‘Autist’ bestaat niet
In 2004 werd ik zelf gediagnosticeerd met Autisme. Asperger. Toentertijd was vooral het beeld van Dustin Hoffman als de autistische Rainman bekend. Verder kende ik niemand met autisme.
Toch wist ik zeker dat ik geen Rainman was. Ik kon geen gedetailleerde maquettes maken. Ik kon al helemaal niet goed inschatten hoeveel lucifers er op de grond lagen. En wiskunde was mijn slechtste vak op school. Gaandeweg begon ik te ontdekken dat het stereotype beeld van ‘de Autist’ niet bestaat. In boeken en in films wordt vaak gegeneraliseerd. Er wordt een stigmatiserend beeld neergezet, met stereotype gedragingen. Dit leidt regelmatig tot vooroordelen over autisme. En strookt niet met hoe ikzelf en anderen met autisme in elkaar zitten.
Ik heb gaandeweg geleerd dat elk label een reductie is en totaal geen recht doet aan de complete mens die iemand is. Ieder mens is uniek. Met zijn unieke opvoeding, ervaringen, overtuigingen en eigenschappen.
Daarom heb ik het nooit over ‘ Autist’ maar altijd over ‘mensen met autisme’.
Het effect van het woord ‘stoornis’
Als je een diagnose autisme krijgt kan het een opluchting voor je zijn, omdat veel dingen op zijn plek vallen.
Maar je krijgt er direct een probleem bij. Ineens heb je een stoornis. Een Autisme Spectrum Stoornis, volgens de DSM. Kort gezegd ASS. Al snel ontdek je dat in boeken en op internet vaak de nadruk wordt gelegd op de probleemkant. Op wat je allemaal niet kunt of zal kunnen. Daarmee wordt er weinig toekomstperspectief geschetst voor iemand met een autisme diagnose.
De gevolgen kunnen groot zijn.
Door steeds maar weer te horen dat je een stoornis hebt kun je stil komen te staan in je ontwikkeling.
Omdat jij zelf en je omgeving niet zoveel verwachten van iemand met een stoornis kan je onverschillig worden.
Je kunt gaan twijfelen aan je eigen kunnen en zelfs helemaal het geloof in jezelf verliezen.
In het boek Plan B van Gijs Horvers en Marjon Kuipers staat het volgende praktijkvoorbeeld:
Een meisje van 15 jaar met Autisme volgt vanwege haar vertraagde informatiewerking onderwijs op een cluster 4 school. In de derde klas ontdekt ze op de site van school dat daar met betrekking tot autisme alleen maar geschreven wordt over stoornissen, psychiatrische problematiek en gedragsstoornissen en problemen. Met de zoekfunctie op de site telt ze maar liefst 120 keer het woordje stoornis. Ook het vervolg van school, de sociale werkplaats word al beschreven terwijl zij zelf hele andere realiseerbare plannen heeft. Het meisje gaat ernstig twijfelen aan zichzelf. Ze herkent in haar eigen autisme weinig van wat er generaliserend over autisme geschreven wordt. Ze raakt hierdoor depressief, wordt opstandig, schaamt zich en durft met haar vrienden en vriendinnen niet meer te praten over school.
Ze weigert nog langer naar school te gaan en komt vervolgens thuis te zitten.
Stel je eens voor wat het moet betekenen voor een puber, die overigens haar diagnose helemaal geaccepteerd heeft, om te moeten ervaren dat de school kinderen met autisme op deze manier ziet.
Dit stukje tekst was voor mij zeer bepalend. Het was namelijk het begin van ASSPIRE.
Zelf las ik dit in 2014 toen ik midden in een Burn-out zat.
Op dat moment voelde ik me nutteloos en er niet toe doen in de maatschappij. Ik voelde de onmacht en frustratie van het meisje tot in mijn tenen. In haar verhaal herkende ik mijn eigen gevecht tegen de onjuiste beeldvorming rondom autisme. Uit ervaring wist ik dat op diverse plekken in de maatschappij autisme op deze manier gezien werd. En dat zoveel mensen met autisme een gevoel van onmacht ervaarden over de manier waarop mensen over autisme dachten.
Wat zou het met mensen doen die opgroeien met het idee dat ze een stoornis of een aandoening hebben?
En was het überhaupt wel een stoornis? Ik zag het veel meer als een andere manier van denken dan een stoornis. Een manier van denken die zeer intelligent en analytisch was. En toch kwamen zoveel mensen met autisme ergens te werken onder hun niveau. Het voelde alsof wij mensen met autisme niet volwaardig meetelden in de maatschappij.
Hoe meer ik erover nadacht hoe meer het vuurtje in mij werd aangewakkerd. Het voelde zo ongelooflijk onrechtvaardig. Dit MOEST anders. We moesten eens stoppen met autisme een stoornis te noemen.
We moesten eens stoppen met mensen met autisme hun zelfvertrouwen te ontnemen.
“Iedereen heeft een eigen plekje te vervullen in de wereld en is op de een of andere manier belangrijk, of hij nu wil of niet.”Hawthorne
Mijn werk is mijn roeping
Op dat bewuste moment wist ik wat ik te doen had. Het voelde als een persoonlijke roeping. Ik maakte ter plekke met de letters ASS een positief woord. ASSPIRE. Van het Engelse werkwoord to aspire- ambiëren/ nastreven. Dat klonk positief en had te maken met iets bereiken, met ambitie. Mijn missie was glashelder.
Vanuit ASSPIRE zou ik mensen met autisme, mijn lotgenoten, gaan vertellen dat ze wel toekomstperspectief hebben. Dat ze genoeg kwaliteiten in huis hebben om hun dromen na te kunnen streven. En dat ze ondanks, of misschien zelfs dankzij hun autisme zichzelf kunnen ontwikkelen. Maar wel op hun eigen tempo en op hun eigen manier. En ik ging ze dat niet alleen vertellen maar ze er ook bij helpen.
Vandaag de dag, 6 jaar later, met een goedlopende coaching praktijk, is dit nog steeds mijn missie.
“ Ik geloof dat het voor jou, met je autisme, mogelijk is om je dromen na te streven en dat jij net als ieder ander in staat bent om jezelf te ontwikkelen.”
Waar kan ik jou bij helpen?
Meer zelfvertrouwen te krijgen
Op zoek gaan naar jouw passie, missie of ideale baan
Keuzes te maken die echt bij je passen
Stress verminderen. Je eigen overprikkeling-signalen leren herkennen en weten hoe daarmee om te gaan.
Op een concrete manier gedachten, emoties en gedrag in kaart brengen zodat je hier inzicht in krijgt
Meer rust in je hoofd krijgen
Gezond om leren gaan met jouw emoties en begrijpen welke functie emoties hebben
Oude patronen en overtuigingen doorbreken
Op een verbindende manier leren communiceren
Fijnere relaties
Wat levert de coaching jou op?
Meer zelfinzicht
Meer zelfliefde
Persoonlijke groei
Meer rust
Fijnere relaties met anderen
Minder eenzaamheid